Major Rock Edict of Asoka (6)

ေဒ၀ါနံ ပိေယာ ပိယဒသီ ရာဇာ ဧ၀ံ အာဟ, အတိကံတံ အံတရံ နဘူတပုု၀ံ သ၀ံ ကာလံ အထကံမံ ၀ါ ပဋိေ၀ဒနာ ၀ါ၊ ေသ မယာ ဧ၀ံ ကတံ, သ၀ံ ကာလံ အဒမာနသ ေမ အံေတ ၾသေရာဓနမွိ, ဂဘာဂါရမွိ, ၀ဇသိ စ ၀ိနီတမွိ စ ဥယာနမွိ စ သ၀ၾတ ပဋိေ၀ဒကာ ဌိတာ အဌံ ေမ ဇနသ အဌံ ပဋိေ၀ဒယံတု ေမ’တိ၊ သ ဗၾတ စ ဇနသ အ႒ံ ကေရာမိ အဟံ၊ ယံ ပိ စ ကႎ စိ မုခေတာ အာဏာပယာမိ သြယံ ဒါပကံ ဝါ သာဝါပကံ ဝါ, တံ ဝါ ပုန မဟာမာေတဟိ အတိယာယိေက အာေရာပိတံ ေဟာတိ, တာယ အထာယ ဝိဝါေဒါ ဝါ နိစ်ာတိ ဝါ သံေတာ ပရိသာယံ အနံတရိေယန ပဋိေ၀တဗ်ံ ေမ’တိ သဝၾတ သဝံ ကာလံ ဧဝံ ေမ အာဏာပိတံ၊ နထိ ဟိ ေမ တာေသာ ဥဌာနမွိ အထသံတီရဏာယ ကတဗ်ံ၊ မတံ ဟိ ေမ သဝေလာကဟိတံ၊ တသ စ ပုန ဧတံ မူလံ ဥဌာနံ စ အထသံတီရဏာ စ၊ နထိ ဟိ ကံမံတရံ သဝေလာကဟိတမွာ၊ ယံ စ ကႎ စိ ပရာကမာမိ အဟံ, ကႎ တိ ဘူတာနံ အနံဏံ ဂေဆယံတိ, ဣဓ ကႎ စိ သုခယာမိ, ပရၾတ စ သြဂံ အာရာဓယတု’တိ၊ ေသ ဧတာယ အထာယ အယံ ဓံမလိပိ ေလခါပိတာ ကႎ တိ စိရဌိတိကံ ေဟာတု ဣတိ, တထာ စ ေမ ပုၾတာ စ ေပါၾတာ စ ပပုၾတာ စ ေမ ပရာကမံတု သဝေလာကဟိတာယ၊ ဒုကရံ စ ေခါ ဣမံ အဉ  ၾတ အေဂန ပရာကေမန။ ---ေသာေတာ၊ (အေသာကမင္းတရားႀကီး၏ အေသာကေက်ာက္စာေတာ္ - အ႐ွင္အာဒိစၥ၀ံသ)

1. …Rājā evaṃ āha [.] atikate aṃtaraṃ

2. …bhūtapuva ta … ma atthakamena vā paṭivedanā vā ta mayā evaṃ kataṃ [.]

3. Save kale bhumjamānasa me orodhanamhi gabhāgāramhi vacamhi vā

4. vinītaṃhi ya ca uyānesu ca savatra paṭivedakā sṭitā atha me janasa.

5. Paṭivedetha iti [.] sarvatā ca janasu athe karomi [.] ya ca kici mukhato

6. añāpayāmi svayaṃ dāpakaṃ vā srāvapākaṃ vā ya vā puna mahāmātresu

7. āyacike āropitaṃ bhavati tāya athāya vivādo nijhatī santo parisāya

8. ānaṇaṃtaraṃ dhu paṭivedetaya me savatā sarve kale eveṃ mayā añāpitaṃ [.] nāsti hi me toso

9. usṭānamhi atha santaraṇāya vā [.] katāvyame hi me savalokahitaṃ [.]

10. … ca puna esa mule usṭānaṃca atha santiraṃā ca [.] nāti hi kamṃataraṃ

11. Save logahitatpā [.] ya ca kinci parākramāmi ahaṃ kiñti bhūtānaṃ ānaṇaṃ gacheyaṃ

12. Idha ca nāni sukhāvayāmi paratrā svagaṃ ārādhayaṃtu [.] ta etāya athāya

13. ayaṃ dhamaṃlipī likhāpitā kiñti ciraṃ tisṭeya iti tarhā ca me putrā potā ca prapotā ca

14. anuvataraṃ savalokahitāya [.] dukaraṃ tu ida aññatra agena parākamena. (Edicts of King Aśoka: A New Vision – Meena Talim)

မင္းတကာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ ေလးစားအပ္၍႕ ပိယဒႆီဟု ၀ွ႔ဲခ်ီ-ခပ္ႏွိပ္ အ႐ွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္၏့ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ခံယူ-ရ႐ွိေသာ အေသာက မင္းၾတားျမတ္ႀကီးသည္ ဤသို႔ မိန္႔ခြန္း ျပန္ဆိုေလၿပီ၊ ႏွစ္ဆက္ အသက္ ကာလမ်ားစြာ ၾကာလြန္လွသည္ တိုင္ေအာင္ပင္ အခါေလးျမင့္စြာ မင္းေရးကိစၥ ဆိုင္စပ္ရာမည္သည္၎, မင္း၏့ အမိန္႔-အာဏာကို သင့္-မသင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ျပန္လွန္ေျပာၾကားျခင္း မည္သည္၎ မျဖစ္ပူးခဲ့ေလ၊ ထို႔ေၾကာင့္, ငါဘုရင္ မင္းတရားသည္ ဤဆိုလတၱံ အတိုင္း အမိန္႔ ထုတ္ျပန္ေတာ္မူ၏၊ မည္သည့္အခါမဆို, ငါမင္းတရားျမတ္ ပြဲးေတာ္ တယ္စဥ္အခိုက္ျဖစ္ေစ, ေမာင္းမေဆာင္၌ စံေနေတာ္မူခိုက္ျဖစ္ေစ, မိဘုရားႀကီးငယ္ႏွင့္ ေမာင္းမအေပါင္းတို႔ သားဖြား႐ံု၌႕ သြားေရာက္ေနခိုက္ျဖစ္ေစ, ခရီးယာယီ ထြက္စံ လွည့္လည္ခိုက္ျဖစ္ေစ, ဥယ်ာဥ္ေတာ္၌႕ အေပ်ာ္အပါး ထြက္စံေတာ္မူခိုက္ျဖစ္ေစ, အားလံုးေသာ ေနရာတိုင္း၌႕  ျပန္ၾကားတင္ေလွ်ာက္ဆိုမည့္ သတင္းျပန္, သတင္းေပး အရာ႐ွိမ်ား ခန္႔ထားတည္႐ွိကုန္၍႕, ငါဘုရင္၏့ ကိစၥမႈခင္းကို ျဖစ္ေစ, တုိင္းႏိုင္ငံသူမ်ား၏့  မႈခင္းကိစၥကို ျဖစ္ေစ၊ ငါဘုရင္မင္းတရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္တင္ၾကေစ ဟု အမိန္႔ထုတ္ဆင့္ေတာ္မူ၏။ ငါမင္းတရားျမတ္သည္ ေနရာတကာ အခါခပ္သိမ္းပင္ တိုင္းႏိုင္ငံသူမ်ား၏့ အက်ိဴးႏွင့္စပ္ေသာ ကိစၥကို ျပဳလုပ္အ့ံ။

ထို႔ျပင္ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ခ်က္ ထားသည္ကား, ငါဘုရင္ျမတ္က တစံုတရာ ျပဳလုပ္စီမံခြင့္ ႏႈတ္ေတာ္ ႁမြက္ၾကားျခင္းျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ရမည္ဟု၎, တစံုတဦးအား ေျပာၾကားေစရန္ဟု၎ အာဏာမင္းမိန္႔ ထုတ္ျပန္ထား႐ွိခဲ့အံ့, ထိုသို႔ေသာ အမိန္႔သည္ပင္လည္း မႉးေတာ္မတ္ေတာ္ႀကီး အေပါင္းတို႔က အေဆာတလ်င္ ျပဳလုပ္ဆံုးျဖတ္ရာ၌႕ ထား႐ွိေဆြးေႏြးေစရန္ ျဖစ္ေလသည္၊ ထိုကိစၥႏွင့္ စပ္၍႕ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ေသာ ပရိတ္သတ္အတြင္း၌႕ မညီမမွ် ယူဆကြဲးလြဲးၾကျခင္း, ျပန္လည္စဥ္းစားထိုက္ျခင္း ျဖစ္ခြင့္ထင္႐ွားျဖစ္ေပၚခဲ့အ့ံ, ငါမင္းတရား၏့ အပါးေတာ္ၿမဲး ကိုယ္ရံေတာ္အား သိေစျခင္းျဖင့္ ငါ မင္းတရားအား ျပန္တုန္႔ေလွ်ာက္တင္ၾကေစဟု ေနရာခပ္သိမ္း အခါမေ႐ြး ဤအတိုင္း ငါမင္းတရား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

ထိုအေရးႏွင့္ စပ္၍ ထင္း႐ွားႁမြက္ဆိုေတာ္မူလိုသည္ကား ငါၾတားမင္းျမတ္မွာ တိုင္းသာျပည္သူတို႔ကိစၥ၌႕ ထႂကြလံု႔လစိုက္မႈ ျပဳလုပ္ရမည္ကို၎, ထုိသို႔ေသာ တိုင္းသားျပည္သူတို႔ကိစၥကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ေရးအတြက္ ျပဳလုပ္ရမည္ကို၎ ေၾကာက္႐ြံ႕စိုးရိမ္ျခင္း အလ်င္း ႐ွိေတာ္မမူေခ်၊ အေၾကာင္းအမွန္ ျပန္ၾကားဖြယ္ကား, အားလံုးတိုင္းေနျပည္သူတို႔ စည္းပြားတုိးတက္ျခင္းသည္သာ ငါဘုရင္မင္းတရား၏့ လိုအပ္ေသာ ကိစၥႀကီး ျဖစ္ေလသည္၊ ထို႔ျပင္, ထိုသို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံသူတို႔ စီးပြားတိုးတက္ေရး မည္သည္လည္း အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ထႂကြလံု႔လျပဳျခင္း, ဆုိင္စပ္သည့္ကိစၥကို စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ျခင္း, ဤအေရးသာ ထေျမာက္ၿပီးစီးေၾကာင္း မူလျဖစ္ေလသည္၊ ထုိသို႔ ျဖစ္ေစခြင့္ သင့္လွေပ၏, အားလံုး ႏိုင္ငံသုတို႔ အစီးအပြားထက္ ပိုလြန္ေသာ ကိစၥတပါးမည္သည္ ငါမင္းတရားမွာ အျခား႐ွိေတာ္ မမူေခ်။

“တိုင္းႏိုင္ငံသူတို႔ အက်ိဳးေတာ္ျဖစ္ ျပဳလုပ္ေရးသာ ငါမင္းတရား၏့ ကိစၥ”ဟူရာ၌ သိမွတ္ရန္ကား ဤသို႔ တိုင္းႏိုင္ငံသူတို႔ ကိစၥကို ငါမင္းတရားက ေဆာင္႐ြက္ျပဳလုပ္ေသာ္သာ တိုင္းႏိုင္ငံသူတို႔က ငါ့အား ကိုးစားရာ မင္းဟု ျမတ္ႏိုးတနာ တင္ေျမႇာက္ထားၾကျခင္းအတြက္ ၎တို႔ ေႂကြးၿမီမွ လြတ္ကင္းဖြယ္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုေတာ္မူလို၏၊ ထို႔ျပင္, ဤပစၥကၡတ္၌႕ တစံုတရာ ခ်မ္းသာရျခင္း, ေနာင္တမလြန္၌႕ နတ္ျပည္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ နစ္ၿခိဳက္ႏိုင္ျခင္းလည္း ျဖစ္ရမည္ဟု ဆိုေတာ္မူလို၏၊ ထို႔ေၾကာင့္, ဤဆိုခဲ့ၿပီး အက်ိဳးအတြက္ ဤတရားေက်ာက္စာကို ၾကာျမင့္အ႐ွည္တည္ေနေစရန္ ထိုတရားအတိုင္း ငါမင္းတရား၏့ သားေတာ္ အစဥ္ ေျမးေတာ္အဆက္ ျမစ္ေတာ္အၫြန္႔ အဓြန္႔႐ွည္စြာ တိုင္းႏိုင္ငံသူတို႔ အစီးအပြား၌ အားထုတ္လံုးပမ္းၾကေစကုန္၊ စင္စစ္ တမူကား ထူးကဲျမင့္ျမတ္ေသာ အားစိုက္ျခင္းလံု႔လႏွင့္ ကင္း၍ ဤတိုင္းသူတို႔ အက်ိဳးကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္ ခဲးယဥ္းလွေလသတည္း။---ဆင္ျဖဴေတာ္ ေက်ာက္စာေတာ္။ (အေသာကမင္းတရားႀကီး၏ အေသာကေက်ာက္စာေတာ္ -အ႐ွင္အာဒိစၥ၀ံသ)

နတ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ပိယဒသီမင္းႀကီးသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏၊

လြန္ေလၿပီးကာလ၌ အခါခပ္သိမ္း အမႈကိစၥတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္း၊ ေလွ်ာက္ထား အစီရင္ခံျခင္းဟူ၍ မ႐ွိခဲ့ဘူေခ်။  ယခုေသာ္ ငါဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ဤသို႔ စီမံထားေလၿပီ။

ငါသည္ စားေတာ္ေခၚေနသည္ျဖစ္ေစ၊ အတြင္းေဆာင္၌ ႐ွိေနသည္ျဖစ္ေစ၊ စက္ခန္းေဆာင္၌ ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ၊ သန္႔သက္ရာ၌ ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ၊ တုိင္းခန္းလွည့္လည္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ဥယာဥ္ေတာ္၌ ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ေနရာခပ္သိမ္းတို႔၌ပင္၊ အခါခပ္သိ္မ္း နားခံေတာ္တို႔သည္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔၏ အမႈကိစၥဟူသမွ်ကို ငါ့အား တင္ေလွ်ာက္ေစသတည္း။ ငါသည္ တုိင္းသူျပည္သားတို႔၏ အမႈကိစၥဟူသမွ်ကို ေနရာမေ႐ြး ေဆာင္႐ြက္ပါအ့့ံ။

ငါသည္ အလွဴေတာ္အမတ္အား၎၊ သံေတာ္ဆင့္အား၎၊ တစံုတရာကို ႏႈတ္အားျဖင့္ အမိန္႔ေပးေသာအခါျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္၊ အမတ္ႀကီးတို႔က ထိုအမိန္႔မ်ားကို အေရးႀကးသျဖင့္ တဖန္ ဆင့္ဆိုေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ၊ ၀ိဝါဒေသာ္၎၊ စင္းစားဖြယ္(သံသယ)ေသာ္၎ ႐ွိခဲ့ေသာ္ အမတ္အစည္းအေဝးက ငါ့အား လ်င္စြာသာလွ်င္ ေနရာမေ႐ြး အခါမေ႐ြး ေလွ်ာက္တင္ေစသတည္း။ ဤသို႔ ငါအမိန္႔ ခ်မွတ္ထားေတာ္မူေလၿပီ။

ထႂကြလံု႔လျပဳျခင္းႏွင့္ အမႈကိစၥတို႔အား ထေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း၌ ငါေရာင့္ရဲသည္ဟူ၍ မ႐ွိ၊ ခပ္သိမ္းေသာ ေလာက၏ အက်ိဳးကို ေဆာင္႐ြက္ရန္ ငါရည္႐ြယ္လ်က္႐ွိ၏။ ဤသည္တို႔ကား ငါ၏ ထႂကြလံု႔လျပဳျခင္းႏွင့္ အမႈကိစၥတို႔အား ထေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းတို႔၏ အေၾကာင္းရင္းတို႔ေပတည္း။ ခပ္သိမ္းေသာ ေလာက၏ အက်ိဳးကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္းမွ တပါး ငါ၌ အျခားေဆာင္႐ြက္ဖြယ္ရာဟူ၍ မ႐ွိ။ အဘဲ့ေၾကာင္ ဤသို႔ ငါႀကိဳးစား အားထုတ္ပါသနည္းဆိုေသာ္ ငါသည္ မိမိအေပၚ၌ တင္႐ွိေသာ သတၱ၀ါတို႔၏ ေႂကြးမွ ကင္းလြတ္၍ ၎တို႔အား ဤဘ၀၌ ခ်မ္းသာကို ရေစ၍ ေနာင္ဘ၀၌လည္း နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ေစရန္ ျဖစ္၏။

ဤအက်ိဳးငွာ ဤတရားကဗ်ည္းကို ေရးထိုးေစ၏။ အ႐ွည္ တည္ၿမဲပါေစသတည္း ငါ၏ သားေျမးအဆက္အႏြယ္တို႔သည္ ခပ္သိမ္းေသာ ေလာက၏ အက်ိဳးငွာ အားထုတ္ၾကေစကုန္သတည္း။

သည္းစြာ အားထုတ္ျခင္းႏွင့္ ကင္း၍လည္း ဤအမႈကို ေဆာင္႐ြက္ရန္ ခဲယဥ္းေခ်၏။ (အေသာကေက်ာက္စာမ်ား-ဦးဖိုးလတ္)

ေဒဝါနံပိယ ပိယဒသီမင္းသည္ ဤသို႔မိန္႔ဆို၏။ ေ႐ွးအခါက အမႈကိစၥအားလံုးတြင္ ေလွ်ာက္တင္ျခင္းမ႐ွိခဲ့။ ယခုအခါ ငါသည္ ဤသို႔ ျပဳ၏။ မည္သည့္အခါမဆို ငါစားေသာက္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ အတြင္းေဆာင္၌ ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ မိန္းမေဆာင္၌ ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ အိပ္ေဆာင္၀င္သည္ ျဖစ္ေစ၊ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ခရီးထြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဥယ်ာဥ္ထြက္သည္ ျဖစ္ေစ၊ နာခံေတာ္တို႔သည္ ျပည္သူ႔ကိစၥဟူသမွ်ကို ငါ့အား ေလွ်ာက္ၾကားရမည္။ ငါသည္ အလံုးစံု အကုန္ျပဳလုပ္မည္။

ငါကိုယ္တိုင္ အလွဴေတာ္အမတ္, သံေတာ္ဆင့္အမတ္တို႔ကို တစံုတရာ ႏႈတ္မိန္႔ေပးရာ သို႔မဟုတ္ အမတ္တို႔  အေရးတႀကီး စီမံျပဳလုပ္ရာတို႔၌ အျငင္းပြားဖြယ္, စဥ္းစားဖြယ္, ယံုမွားဖြယ္႐ွိပါလွ်င္ လႊတ္ေတာ္က အခ်ိန္မေ႐ြး အလ်င္အျမန္ ငါ့အား ေလွ်ာက္တင္ၾကရမည္။ ငါ့အား လံု႔လႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ရာ၌ ေရာင့္ရဲျခင္း မ႐ွိ။ ငါသည္ ေလာက၏ အစီးအပြား ျပဳလုပ္ရျခင္းကို ငါ၏ တာ၀န္ဟု ယူဆ၏။ ငါ့အား ေလာက၏ အစီးအပြား ေဆာင္႐ြက္ျခင္းမွတပါး အျခားအမႈကိစၥ မ႐ွိ။ ယင္းသို႔ အားထုတ္ေဆာင္႐ြက္ျခင္းကား ငါသည္ လူအမ်ား၏ ေႂကြးၿမီမွ လြတ္ကင္းရန္ျဖစ္၍ လူတို႔သည္ ဤေလာက၌လည္း ခ်မ္းသာၾကၿပီး တမလြန္ေလာက၌လည္း နတ္႐ြာသို႔ ေရာက္ၾကေစရန္ ျဖစ္၏။

ဤအက်ိဳးအတြက္ ဤတရားစာကို ေရးေစ၏။ ယင္းသည္ အဓြန္႔႐ွည္စြာ တည္ပါေစသတည္း။ ငါ၏ သား, ေျမး, ျမစ္ အဆက္ဆက္တို႔သည္ လူအမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ဆက္လက္ အားထုတ္ၾကေလာ့။ စင္စစ္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ျခင္းႏွင့္ ကင္း၍ ဤအမႈကို ျပဳလုပ္ရန္ ခဲယဥ္း၏။ (သိရီဓမၼာေသာကမင္းတရားႀကီး၏ ကိုးတိုင္းကိုးဌာန ဗုဒၶဓမၼႏိုင္ငံေတာ္-ဦးေသာ္ဇင္)

Thus saith His Sacred and Gracious Majesty the King: 'A long period has elapsed during which in the past business was not carried on or information brought in at all times. So by me the arrangement has been made that at all times, when I am eating, or in the ladies' apartments, or in my private room, or in the mews, or in my [?] conveyance, or in the pleasure-grounds, everywhere the persons appointed to give information should keep me informed about the affairs of the people.

And in all places I attend to the affairs of the people. And, if, perchance, by word of mouth I personally command a donation or injunction; or, again, when a matter of urgency has been committed to the High Officers, and in that matter a division or adjournment takes place in the Council, then without delay information must be given to me in all places, at all times. Such is my command.

Because I never feel satisfaction in my exertions and dispatch of business. For work I must for the welfare of all the folk; and of that, again, the root is energy and the dispatch of business; for nothing is more essential than the welfare of all the folk. And whatsoever efforts I make they are made that I may attain release from my debt to animate beings, so that while in this world I make some persons happy, they may win heaven in the world beyond. For that purpose have I caused this scripture of the Law to be written in order that it may endure, while my sons, grandsons, and great-grandsons may take action for the welfare of all folk. That, however, is difficult save by the utmost exertion.' (Asoka, the Buddhist Emperor of India - V. A. Smith)

Thus saith His Sacred and Gracious Majesty the King: In times past, there was not before at all hours discharge of administrative business or the receiving of reports. So by me has thus been arranged: at all hours, when I am eating, or in the harem, or in the inner apartments, or even in the ranches, or in the place of religious instruction, or in the parks, everywhere, Prativedakas are posted with instructions to report on the affairs of my people. In all places do I dispose of the affairs of the people. And if perchance by word of mouth I personally command a donation or a proclamation; or again, if an urgent matter has been assigned to the Mahamatras and if in connection therewith a debate or deliberation takes place in the Parisat then without a moment's interval should it be reported to me in all places, at all hours. Thus has been ordered by me. For there is no satisfaction of mine in exertion and dispatch of business. My highest duty is, indeed, the promotion of the good of all. Of that, again, the root is this: exertion and dispatch of business. There is no higher work than the promotion of the commonweal. And if I am at all making any exertion, it is in order that I may obtain the discharge of debt to all living beings, and make them happy in this world, while they may attain heaven in the world beyond. Now, for this purpose is this religious edict inscribed that it may last for ever, and that my sons, and grandsons, and great-grandsons may follow it for the good of all. But this is difficult of achievement except by great and sustained effort. (Asoka - R.K. Mookerji)

Thus speaks the Beloved of the Gods, the king Piyadassi: In the past the quick dispatch of business and the receipt of reports did not take place at all times. But I have now arranged it thus. At all times, whether I am eating, or am in the women’s apartments, or in my inner apartments, or at the cattle-shed, or in my carriage, or in my gardens—wherever I may be, my informants should keep me in touch with public business. Thus everywhere I transact public business. And whatever I may order by word of mouth, whether it concerns a donation or a proclamation, or whatever urgent matter is entrusted to my officers, if there is any dispute or deliberation about it in the Council, it is to be reported to me immediately, at all places and at all times.

This I have commanded. In hard work and the dispatch of business alone, I find no satisfaction. For I consider that I must promote the welfare of the whole world, and hard work and the dispatch of business are the means of doing so. Indeed there is no better work than promoting the welfare of the whole world. And whatever may be my great deeds, I have done them in order to discharge my debt to all beings. I work for their happiness in this life, that in the next they may gain heaven. For this purpose has this inscription of Dhamma been engraved. May it endure long. May my sons, grandsons, and great grandsons strive for the welfare of the whole world. But this is difficult without great effort. (Asoka and the decline of the Mauryas - Romila Thapar)

Thus saith King Priyadarsi, the Beloved of the Gods; in the times gone by, the discharge of duties and reporting was not at all times. So by me has thus been managed at all hours and in all places, whether I am eating or I am in the Harem, in the inner chamber, or in the cattle shed or in the place of religious instruction or in the garden, everywhere, the reporters should report people’s business to me. At all places I discharge the business of the people. And when by word of my mouth I order for a donation, or a proclamation, or, again, an urgent matter imposes itself on the Mahamatras, and if it envolves a discussion in the assembly then it should be reported to me at all places and at all hours without delay. I am never contented with my efforts or with my discharge of public business. My chief duty is the welfare of the entire world. Of that, again, fundamentals are exertion and discharge of business. There is no higher duty than the welfare of the people. And whatever efforts I make, it is in order to satisfy myself that I have discharged my duty to all animate beings so that they may gain heaven in the other world. So, for this purpose, this edict of morality has been caused to be inscribed that it may endure for a long time and that my sons, grandsons and great grandsons may follow it for the welfare of all mankind. But this is difficult to obtain except through intense exertion. (Inscriptions of Asoka - N. P. Rastogi)

1. King Devānaṃppiya Piyadassi speaks thus:

In the time past, never in the past …

2. There was an act of fulfilling affair and (king’s men) reporting it, but all has been done by me.

3. All the matter should be reported to me, about the people, at all times, while I am eating, in the inner chamber, even at campaign

4. or I am being carried (in the palanquin) towards the park. Everywhere reporters are posted (standing). I shall be informed about the people.

5. I shall always look after the benefit of the people; whatever has to be said verbally, I shall proclaim it, even about bestowing charity.

6. I shall (myself) give alms to disciples (religious men) and again when Mahāmattās come forward and find difficult to slove the matters, and

7. In the case of petitioner, who begs of favour (mercy) and thereby dispute arises for favourable disposition then it should be informed to me even in the midst of assembly.

8. I should be informed about everything and at all time. This is my order. I am not happy (do not get pleasure), otherwise

9. If, dispute arises and not pacified. Then it is my duty and has to be performed for the sake of benefit of the people.

10. Again if the roots (of disputes) arise then it has to be investigated and pacified. Indeed there is no better act than this!

11. For the welfare of all men – whatever little effort I take it an act of repaying the debt which I owe to people.

12. Let them (people) exert for various pleasures here and attain heaven in the next world.

13. For this purpose I have caused this scripture to be written. Let the fame last long and my sons, grandsons and great-grandsons

14. follow this for the welfare of men. It is difficult to perform this without great valour. (Edicts of King Aśoka: A New Vision – Meena Talim)